Scott Jurek geeft inspiratie

Vanochtend bedacht ik me dat ik een tijd geleden me had ingeschreven voor Olne-Spa-Olne. Een prachtig, zware loop die ik al een paar keer heb gelopen, maar dit jaar was hij bijna 70 km en leek het me een mooie uitdaging. Maar helaas dat kon niet doorgaan, oke dacht ik een maand geleden, dan iets minder..'tis voor niks loop in Geldrop. Een prachtige loop met de keuze tussen 10-20-30 en een marathon... Maar na maandag wist ik het zeker ook die ging het niet worden. Maar wat dan.... in bed t boek van Scott Jurek, Eat&Run. 2011 heb ik Scott Jurek ontmoet en gesproken in Chamonix, een geweldige trail/berg loper. Die toen geblesseerd was en dus ook uitviel bij de UTMB. Het boek wat hij geschreven heeft is echt een tof boek. Ik lees het met veel plezier en zal binnenkort ook een lekker recept op de site van trail-running.nl zetten. Vanmorgen las ik oa het stukje van "Hippie Dan" Een prachtig verhaal. Waar de echte trailrunner naar boven komt. Waar weer wordt aangegeven, trailrunning doe je door trailrunning, met andere woorden, je kunt wel sterker worden op de baan, of  op de weg, maar wil je sterker worden op de trail, dan doe je dat door op de trail te lopen. En dat merk ik als ik hier in Wageningen loop, we hebben hier heuvels, trappetjes lange klim, korte klim, kortom alles wat je nodig hebt om je lijf sterker te maken. Ik ben overtuigd dat ik sterker wordt door het korte werk gewoon lekker in het bos te doen. Het is leuker en ook dat geeft je kracht. Als ik vervolgens op en neer ga langs de Wageningse berg ren voel ik me in de Belgiesche Ardennen. En geniet met volle teugen en gaat het makkelijk, dan neem ik een lus en doe het nog een keer. Meestal in het voorjaar wordt dit gedeelte of bij Rhenen wel 20 x genomen, om me sterk te maken voor de bergen. En als ik terug kijk, ben ik zeker met stijgen, stukke vooruit gegaan.
Vervolgens las ik het stukje : 'let the pain go out your ears' waar hij het heeft over het eten van oa de proteine. En dat hij overtuigd was dat hij vlees moest eten om aan zijn proteine te komen. Totdat hij een boek las van Dr.Andrew Weil, waarin het belang van plantaardige proteine naar voren kwam en dat vegetarisch eten ook voor een sporter heel belangrijk was. Ik ben het met hem eens, maar ik lus nog zo graag een biefstuk. Al eet ik weinig vlees, helemaal zonder kan ik niet. Kortom een fascinerend boek waar ik meteen inspiratie kreeg. En aan het trainen ben gegaan. Helaas niet lopend, maar wel lekker naar buiten gewaaid op de MTB.

En toen ik zo door het bos klimmend en dalend door de uiterwaarden van Renkum en de heuvels bij Wolfheze reed, genoot ik en bestefte dat ik in een prachtig stukje nederland woon. Dat ik gewoon de deur uit kan fietsen (of rennen) en zo de bossen in ben binnen 5 minuten. Toen ik vervolgens een mountainbiker een ander weggetje in zag gaan ging ik er achter aan. Was weer een prachtig gebied waar ik nog nooit had gereden. En wat aardig technisch was, ik reed weer richting het fietspad en werd opeens opgeschrikt door een windhose die een lange, zware tak van minimaal 12 cm doorsnee op het stuur liet vallen. Oeps dat is echt schrikken. Had ik iets sneller gereden, dan was ie op mijn hoofd gekomen...dacht ik later.

Moet er niet aan denken, dus maar gauw doorrijden, Italiaanse weg bij Oosterbeek, vervolgens het technisch gedeelte bij Papendal meegenomen en langs de snelweg weer het bos in bij Wolfheze richting Heelsum en helemaal besmeurd met blubber, weer terug door het bos naar me zus waar ik de fiets heb afgespoeld. Het waren uiteindelijk 40 km die ik gefietst heb. Het zou ook een mooi rondje met 338 hm zijn om te rennen...
Ik ben overtuigd dat dat niet lang meer gaat duren, mijn lijf wordt steeds sterker, ook mijn SI-gewricht. En dan kan ik weer lekker opbouwen naar lengte en hoogtes, want dat heb ik voor mijn mooie plannen voor volgend jaar wel nodig. Deze plannen zullen binnenkort bekend gemaakt worden. Heb er erg veel zin in...

de wind over de hei bij Heelsum
 

Hoe en waarom een sportdrank tijdens het hardlopen

Soms zie je door de bomen het bos niet meer de aanbiedingen van diverse sportdranken is enorm. Waarom? Omdat duursport een groeiende sport is en dat voeding steeds belangrijker hierbij gaat worden. We willen de beste schoenen, kwalitatief goede loopkleding, voor elk weertype, sterk en soepel effectief rugzakje, maar voeding daar pakken we een gelletje of een banaan, boterham, gevulde koek, sultana, meloen, noten, etc. Wat doen we, dat wat de ander ook doet.... zal wel goed zijn. Of we nemen gewoon boterhammen, al die flauwekul. Jaren geleden ben ik me er in gaan verdiepen om te komen tot een goede keuze. Ik wilde in zee met een betrouwbaar, kwalitatief goed product waar simpel en makkelijk is. En ben toen uitgekomen bij Herbalife wat ik nu combineer met Herbalife24. Wat zijn de feiten hiervan:
* Meer dan 31 jaar op de markt
* In meer dan 80 landen, dus ook in elk land getest(staat ook op de zekerheidslijst van NeCeDo)
* product met begeleiding
* een niet goed geld terug garantie, dus ben je niet tevreden kun je het gewoon terug geven.
* Meer dan miljoenen tevreden klanten
* Beurs genoteerd, dus inzage in het bedrijf,
* inovatief bedrijf met veel onderzoek
* het eerste bedrijf wat de athleet 24 uur kan voeden, dus niet alleen tijdens of direct na de inspanning.

Een voorbeeld van de Herbalife 24- Prolong
Prolong is ontwikkeld door triathleet, sportarts en wetenschapper John Heiss. Hij heeft met dit product alleen al 7 jaar zelf geexperimenteerd binnen zijn eigen groep voordat hij er mee naar buiten ging. Toen hij het beoogde resultaat had, ging hij er tijdens wedstrijden mee sampelen. Aan deze wedstrijden deed directeur Micheal Johnson, van Herbalife ook mee. En na twee wedstrijden heeft hij het toch maar mee naar het laberatorium van Herbalife meegenomen. Hier bleek dat het echt een top product was en zijn er vervolgens is John Heiss binnen het bedrijf Herbalife gehaald om de rest van de Herbalife 24 te ontwikkelen.

Wat is zo uniek aan Prolong ?
-Het is een sportdrank die niet zoet is. Het heeft een smaak die vrij neutraal is. Zeker voor lange afstanden is dat belangrijk, want ik werd gauw misselijk van zoete sportdranken.
-Het is makkelijk te mengen met water. Dus perfect voor onderweg, zijn je bidons leeg, dan kun je het zo aanvullen met een zakje prolong wat je meeneemt en water is overal wel te krijgen.
Wat zit er in?
-2 soorten suikers. Zowel glucose/maltodextrin als fructose. Waardoor je meer energie kunt opnemen. Omdat er twee verschillende manieren van opnemen zijn, wat pas ook door oa Kamiel Maas van NOC*NSF is aangegeven nav een congres vorig jaar.
-Naast de belangrijke energiebron koolhydraten, zitten er ook eiwitten in, die al tijdens de inspanning het herstel in gang kan zeggen, dit is erg uniek. Waardoor je dus ook minder herstel tijd nodig hebt.

-Voor de ondersteuning van de energieverbranding zitten er vitamine B in, B1 en B12. twee erg belangrijke vitamines. Die bij te kort hiervan zelfs al oa vermoeidheid kan veroorzaken. En ben je vegatarisch, dan is de kans klein dat je voldoende B12 binnen krijgt, omdat dit alleen in dierlijke producten en zuivel zit. B12 zorgt voor de aanmaak van rode bloedlichaampjes en kun je dus ook vertalen in energie.
-Tevens zit er vitamine C in, de hoeveelheid is gelijk aan de dagelijkse behoefte. (norm)
En deze vitamine bouwen je weerstand op, tegen oa de vrije radicalen die je als sporter in de buitenlucht extra ontwikkeld.
-Daarnaast is het een isotone formule waardoor de opname snel is.
En om het in kaart te brengen met een doorsnee andere sportdrank, kun je het verschil op onderstaande foto goed zien.

voor mij zijn dit voldoende feiten, waar ik al meer dan een jaar profijt van heb. En waar ik al vele mensen blij mee heb kunnen maken. Mocht je meer info willen, die persoonlijk op jouw prestaties, en wensen liggen, dan kun je me altijd mailen of bellen.

hardlopen met een blessure kan dat ?

Na de TDS ben ik een beetje aan het sukkelen gegaan. Dat wil zeggen een onwillige bil die dwarsligt tijdens het lopen, waardoor ik een zwaar been krijg en een zeurende pijn in bil, boven been en in het begin ook nog in de kuit. Er zit al wel vooruitgang in, want het komt niet meer tot in de kuit, maar alleen in het bovenbeen. Gezien ik in het na-seizoen zit, dat wil zeggen. Mijn doelen heb ik gehad en op 1 na allen gehaald, dus ik kan nu goed herstellen en lekker relaxen. Maar ja dan wil ik ook relax lopen en niet met pijn! En dat was het nu wel. Op gegeven moment dacht ik oke, ik ga naar de fysio. We hebben hier een goede sportfysio. Zij hebben ook samen gekeken met een manueel therapeut hoe het zat met de beweeglijkheid. Er werd gekeken wat het niet was. En uiteindelijk was het iets met de zenuwbanen. Het was niet duidelijk wat ik nu wel en niet mocht doen. 10 km mocht ik lopen, maar dit ging niet. De oefening die ik deed stelde weinig voor, wat ook werd gezegd, maar ik voelde er niets bij... Geen vooruitgang, geen achteruitgang. Maar ja na 2 maanden wil ik nu wel weten wat er echt aan de hand is, ik wil lopen en plannen maken.  Nee, die plannen zijn al gemaakt, dus ik wil weer rustig opbouwen. Maar dit gaat niet lukken. Dus ga ik maar regelmatig op de mountainbike. Dat is leuk, maar het is anders. Op de een of andere manier kan ik dan niet mijn ei kwijt. Kan me niet leeglopen. En als dat niet lukt en dat voelt niet lekker. Goed deze week na overleg met vrienden, besloten om naar een goede sportarts te gaan die weet waar dit om gaat. En nu besef ik ook waarom dat zo belangrijk is. Als trailrunner, loop ik vaak 5 of 6 uur of langer. Dit vind ik normaal, maar bij de doorsnee is dat niet normaal.

Een marathon als training lopen, is niet normaal. Een paar dagen door de bergen rennen over 9000 hoogte meters, is niet normaal. Kortom, wat ik als normaal ben gaan zien, is voor de doorsnee loper, niet normaal. En dan is het ook belangrijk om naar een sportarts te gaan die weet wat het betekent om niet te sporten, die weet welke sport je doet en kan inschatten wat er allemaal mis kan zijn. Die net anders kijkt dan de reguliere arts. Dus ben ik naar Guido Vroemen,sportarts in Amersfoort bij het SMA, gegaan. Hij is bondscoach van de triathlon sporters, is zelf triathleet, en is ook  (sport)voedingsadviseur bij Herbalife. Kortom hij weet wat je moet vragen aan een duursporter en hoe er getest kan worden, om uiteindelijk tot een diagnose te komen. Maar ja als ik dan voor de deur sta, dan gaan er nog wat dingen door mijn hoofd van de afgelopen week. Mensen die goed bedoeld zeiden;" o heb je het aan de zenuwen, dat is niet zo mooi, dat is dus eigenlijk een hernia, dan heb je kans dat je moet worden geopereerd," of "dit kan wel zeker 3/4 jaar duren." Ja daar wordt je erg vrolijk van, maar niet heus En daar sta ik dan voor de deur van het SMA in Amersfoort, moest ik toch even slikken en ging met knikkende knieen naar binnen.  Nu ken ik Guido wel, maar was toch angstig voor de waarheid. Oke, hij heeft vragen gesteld, beweeglijkstesten gedaan en het was duidelijk. De diagnose was gesteld.

Het SI-gewricht zat vast en niet goed. Hierdoor wordt spier en zenuw geirriteerd.  En nu?? Oefeningen en met 2 weken moet er vooruitgang zijn en met 4 weken moet het over zijn.ppppffff . Ik was nu blij met een blessure. En met duidelijkheid. Want natuurlijk stelde ik de vraag; en.... mag ik hardlopen. En ja dat mocht, maar tot de pijn, geen wedstrijden, gewoon relax trainen... 30 minuten of zo. Oke, niet lang maar wel lekker. Dus naar huis en meteen oefeningen gedaan. Best heftig, lang en veel. En vervolgens nog net voor het echt donker werd lekker weer de herfst opgesnoven in het bos en een half uurtje over de Wageningseberg gerend. O wat voelt dat heerlijk. Kort maar heerlijk je lijf weer laten stromen, je hoofd weer leeg en gewoon lekker in de natuur lopen. Misschien ga ik me de komende tijd wel bezig houden met Chi-running of in ieder geval in verdiepen. Maar nu eerst goede oefeningen doen, herstellen en lekker kort relax lopen. En dan kan ik de plannen weer realistisch op de kaart zetten. herken je dit ?

lopen in het donker bij de Wageningseberg