Teutolauf in het duitse Wald

Zaterdag 20 oktober stond de Teutolauf op het programma. Met een aantal medelopers van Pallas´67 uit Wageningen zouden we afreizen naar Lengerich in Duitsland. Meestal voor een mooie trail reis ik af naar Belgie, terwijl Duitsland naast ons ligt en ook makkelijk te bereizen valt.

En er ook prachtige bossen zijn op steenworp afstand. Dus met 2uur rijden stonden wij in Lengerich, waar Martin zonder tomtom zo heen reed. De heuvels waren al te zien. En dat er veel nederlanders deze trail jaarlijks bezoeken bleek ook wel toen bleek dat AV ´34 zelfs met bussen waren gekomen en meer dan 80 deelnemers had. Totaal waren er 180 nederlanders. Dit was voor de organisatie zelfs een speciale vermelding waard. De organisatie was trouwens erg goed. Er stonden overal bordjes en ondanks de drukte nergens rijen voor de startbewijzen, chips of eten en drinken. Onderweg stond ook alles prima aangegeven. Zelf had ik toch mijn spry race vest aan, voor sleutels, geld en telefoon-fototoestel. Drinken was niet nodig vond ik op deze afstand, er was op 6 km nog  n drankpost.

op weg naar de top



het uitzicht op het hoogte punt

Er waren 3 lopen voor de hardlopers en ook nog een loop voor de wandelaars. Wij hadden ons ingeschreven voor de 29 km. Helaas kreeg ik van mijn fysio te horen dat dat voor mijn zenuwen iets te veel zou zijn, dus koos ik gedwongen voor de 12,5 km. Wij werden na de 29 km weggeschoten en liepen door de straten van Lengerich richting het bos. Al vond ik het lang duren voordat ik op onverharde weg kwam, na 1,5 km waren we er op en vervolgens ook weer af. Na 3 km waren we eindelijk in het bos beland. En ja dat was mooi. Erg mooi. Ik liep lekker. Al voelde ik mijn darmen protesteren en ook de bil.. maar dacht er niet aan en genoot van dit mooie stukje waar we stiekum omhoog gingen.


uit het bos opweg naar de finish

Er werd steeds meer gewandeld. Maar ik dacht het is maar 12 km dus blijf lekker door rennen met kleine pasjes omhoog.´Boven de bocht om en n stukje licht naar beneden, vervolgens kwam ik aan bij de drankpost. Even wat water genomen, want je merkte wel dat het behoorlijk warm was en ook ik veel vocht verloor. Vervolgens van het uitzicht genoten en weer naar beneden via een singel track die was prachtig. Wel moest ik me hier enorm inhouden, want mijn bil kwam behoorlijk in opspraak. Dus niet forceren. Stoppen..., nee geen denken aan, gewoon rustig uit dribbelen.

Maar dit hield in dat ik voor volgende week de beartrail wel op mijn buik kan schrijven.  Beneden aangekomen kwam ik weer op de weg naar het dorp uit. Tjonge, dit is echt een klein stukje. Oke, over het landweggetje, tussen de auto´s door en weer terug bij de start/finish. En na de finish stond een heerlijk alcohol-vrij biertje te wachten. En voor een krabbel op je startbewijs, kreeg ik ook nog een mooie bierglas mee met de herinnering van de Teutolauf. Mooie duitse herinnering.

 Nu was het wachten op de rest van ons. Dus na de douche met de krant me in het zonnetje genesteld met een rebuild streght. Goed voor de eiwitten. En ja hoor na 2.28 uur kwam Kenneth binnen, vervolgens 2.31 Nina nog geen 5 minuten later Kirsten en na 3.06 kwam ook Martin binnen. Allen erg enthousiast over het parcours. Hier moet ik dus nog voor terug komen. En... ik weet wat mij te doen staat de komende periode, want wil ik mijn mooie plannen van volgend jaar realiseren, dan zal ik nu mijn rust pakken.