heerlijk trailen in Wageningen

Ik had even rust genomen, omdat mijn bil niet helemaal happy was. Stijf en pijnlijk. Iets wat het laatste half jaar al sluimerde. Waar ik af en toe mee naar de fysio of manueel therapeut ging die het weer knakte en het weer goed zat. Daarnaast had ik oefeningen en de compex die het geheel ondersteund. In de tijd dat ik niet liep heb ik veel op de mtb gezeten en heb ik gewandeld. Maar maandag kon ik het niet meer houden, ik wilde lopen. Ik heb mijn korte broek, shirt en schoenen aangetrokken en met heerlijke muziek in mijn oren liep ik over de Wageningse berg en het bos. Ik snoof de herfst op en kon weer genieten, maar... na 5 km voelde ik een zeurende bil.

het wageningse bos

Maar het ging zo lekker. Niet aan denken en gewoon door lopen... heerlijk. Kronkeligge paadjes, naar boven en beneden, langs het Oranjeoord. Even een stukje fietspad en dan weer door de mooie bospaadjes. En niemand om me heen een het werd steeds meer donker. Een goed gevoel ....als de pijn weg zou zijn zou het een top avond zijn geweest.
Maar ja wat is nu wijsheid... weer even overleg met Marielle, de sportfysiotherapeut. Die heeft me aangeraden om het zelfde parcours na een paar dagen nog een keer te lopen en dan de reactie af te wachten.
Dat was vanavond. Het was een heraling van dinsdag. Een zeurende `bil`- been. Maar opzich ging het heerlijk.
Morgen nog maar eens kijken wat nu het beste is. Want ik wil toch wel eind vd maand een mooie duitse trail lopen...
We zullen het zien.

de brede paden  in het bos