zaterdag 5 mei 2012

De trainingen opweg naar de TDS zijn begonnen met een pareltje in de Ardennen

Van de week had ik nog mijn twijfels of ik vandaag naar de trail zou gaan in Namur;
trail des Vallees du Cavalier. Mijn kuit was een blok beton. Maar bij M-Visio zijn ze goed bezig en heeft Renee mijn van de week de knie goed los gemaakt. En donderdag heb ik met Jan nog lekker over de skiheuvel gerend. En had ik nergens last van. Dus na overleg gisteren besloten om vandaag de 25 km te doen in Namen.. Tja, ga je voor 25 km helemaal naar Namen. Ja dus en ik heb er totaal geen spijt van. Zulke trails heb je alleen daar. En het was voor mij deze week dus de start voor het TDS- programma!

Het voordeel van de 25 km is dat deze pas om 10.30 begint met de brieving. Dus tijd genoeg. En als ik dan het gebied van Namen in rij op weg naar  Le Marche les Dames, sta ik ineens oog in oog met een Reetje... mijn dag kan niet meer stuk. Wat is dat toch een prachtig gezicht.
Vervolgens een uitgebreide brieving en dan naar de start. Vroeg me af waar het was. Maar toen ik er stond, wist ik dit wordt een pittige trail, want ze doen er alles aan om het niet makkelijk te maken. Want we mochten meteen 15 meter klimmen over het gras. Terwijl ik stond te wachten hoorde ik iemand mijn naam noemen. Het was voor mij op dat moment een onbekende, maar hij stelde zich, het was Kristof Vandevoorde en gaf meteen aan dat ik de aanleiding was dat hij twee jaar geleden de Rockies had gelopen ! Toch wel leuk om zo iemand dan te ontmoeten. Maar al gauw werd het startschot gegeven door een "wethouder"van het dorp. En waren we weg.... Het begin was veel wandelen, omdat we meteen al langs de prachtige koolvelden over een smalle trail liepen. Maar na een 3 km was dit al over. liepen we door een dorpje en vervolgens doken we weer het bos in. Duidelijk was dat de regen niet alleen van vandaag was, want de trails waren echt glibberig en de lopers met weg-schoenen gleden van links naar rechts en sommige vielen ook.

Ik genoot ervan moest vreselijk lachen, maar dat vonden sommige toch niet zo leuk. Maar gauw door gelopen, want ik had de goede schoenen aan; Salomon cross. Ze bewezen vandaag dat het echt super schoenen zijn. Het bos was vol met single tracks ik had er veel lol in. Mensen spraken me aan, maar tja mijn frans is nog steeds niet alles. En nederlanders en vlamingen waren moeilijk te vinden. Op een gegeven moment werd het stijl en nog stijler en toen dacht ik dit kan niet...maar gelukkig daar lag een touw en via het touw naar boven. En vervolgens weer een single track. Ik geloof dat er niets meer vlak was het was of stijgen of dalen. Op gevevn moment zag ik ijzerdraad gespannen om een boom, keek naar links en zag ijzerdraad waar je over kon lopen en van boven vasthouden. Maar dit was wel boven een "ravijn"van zo'n  20 meter diep! Nee daar hoevden we niet overheen. Maar wel weer slingerend om bomen omhoog en omlaag. Heerlijk is het toch om hier zo lekker te kunnen lopen. Inmiddels had ik me regenjas uitgedaan, het was droog en best warm. Al snel had ik in de gaten waarom men handschoenen adviseerden, met touwen en over door en langs de stenen waren die handschoenen heel handig!

Na 16 km was er een verversingspost met veel lekkernijen. Ik vulde mijn prolong aan en de hydrate. Toen ik verder wilde gaan kon ik even de weg niet vinden. En ja hoor we gingen gewoon dwars door de schuur van de stieren om aan de andere kant eruit te komen en weer over de trails verder te gaan. Ik dacht dit stuk zal niet zo heftig met touwen etc zijn, want er zitten 800 hoogte meters in het totaal, en voor mijn gevoel hadden we dat al bijna gehad. Echter de touwen bleven komen. En ook nu weer vanaf die 16 km ging ik weer mensen inhalen. Geen last van me knie en gewoon lekker genieten van de schoonheid van de natuur. En de elementen die daar bij kwamen vandaag. 1 is duidelijk de modder.
En na weer een daling, dacht ik nog we moeten nog omhoog want het militair terrein lag hoog. En ja hoor de straat over en weer trappetjes naar boven langs de oude barrakken van de militairen en vervolgens naar het mooie gebouw waar de finish binnen was en over de finish stond zowaar een biertje voor elke finisher!

O, o, o, wat was het weer een mooie trail. Toen ik naar de auto liep hoorde ik iemand nederlands praten. Het bleek Pieter te zijn van Marathon Plus. Hij had wel de 54, of 60 km gelopen. En nog mooier het was voor hem de eerste keer, had er van genoten en was gewoon 2de geworden. Vond het wel erg zwaar. Tjee iets meer dan 5 uur over 60 zware km!! Geweldig.
Douchen in de barakken en nog even een pasta gegeten die er ook bij in begrepen was. En toen in de auto naar huis. Wat was ik blij dat ik toch gegaan ben en volgend jaar, dan staat deze weer op mijn lijstje maar dan de 54, of 60 km. Erg goed georganisseerd en lekker klein schalig.

1 opmerking: