dag 2 Salomon4 trails.... waar is de top

Niet 10 uur, niet 8 uur, maar de start van dag 2 was om 7.00 uur. Afgelopen nacht kon ik de slaap niet pakken.weinig slaap dus en vroeg op want om 05.30 uur moesten de tassen klaar staan! Goed en uitgebreid ontbijt wat me beviel en daarna 1 km in de taxi om 6.30 uur bij de start te staan. De tassen werden weer gecontroleerd of we handschoenen extra warme kleding bij ons hadden, ondanks dat de weersvoorspellingen 30graden waren. In de bergen weet je maar nooit!!! En dat is helemaal waar.
Iedereen die ik kende was er gelukkig bij. En om precies 7.00 uur ging "run to hell" op de speakers en gingen wij van start.  Eerst nog rustig over de weg en vervolgens gingen we het bos in waar na 3 km we al begonnen  met klimmen, vervolgens weer n stuk dalen. Het lijf voelde goed. Had vandaag de speed cross van salomon aan, wat veel grip gaf bij t afdalen. Vervolgens hadden we de eerste klim, ja hoor we zaten bij en ski piste dus die gingen we op. Dit vind ik echt niets. Stijgen vind ik lastig, maar een skipiste is zo stijl ...Grrrr vervolgens doken weer tussen de bomen wat op en neer maar de hoogte meters waren snel gemaakt. En boven kwamen we bij de alpen weide met " Peter " die de koeien net ging voeren. Ik stond dicht bij een koe die op t moment Chris n foto maakte hij me aan keek! Vervolgens hoger klimmen en al was de lucht mooi en de bergen prachtig, het werd fris. Velen deden n jasje aan. Ik had er geen zin in en dacht, och we gaan zo naar beneden. En dat was ook zo. Na 9 km stond de eerste post. Het was belangrijk om alles goed bij te vullen. Lekker wat koek, watermeloen, sinaasappel en mijn bidons met hydrate en prolong. Grappig was dat tijdens de klim een Duitse jongen vroeg of ik ook prolong in de bidons had, goed spul hè!!! Dit was deze week de vierde Duitser die zeer tevreden was over de producten!
Nu zouden we n daling krijgen van 7 km. Ik ging ervan door en Gerwin  ging gezellig mee! Maar ja ik voelde me goed ging direct aan t inhalen en voelde dat t erg technisch was! Dan gaan je voeten soms sneller dan de rest van je lijf en moet ik heel geconcentreerd rennen. Gerwin was snel weg, maar Chris haakte aan. Net als gisteren haalde we hier veel mensen in. En op gegeven moment op n vlak stuk zei Chris , we lopen wel 11 km per uur. De zon scheen en we voelde ons goed, en in no time waren we 7 km afgedaald. Prachtige afdaling tussen 2 bergen in. In het dorpje stond n waterbak met heerlijk koud stromend water. Het liefst ging ik er in zitten, want t was ondertussen goed warm geworden, maar het hoofd koel houden was al heerlijk. En op naar de tweede checkpoint en eten en drinken.  Gezien we daarna een lange klim kregen was t belangrijk om het water goed bij te vullen zeker met deze temperatuur. Meteen van het begin was ´t  stijl, maar het was een prachtige klim ook deze was weer erg technisch. Vele mensen passeerden dit ging heel relax. En op gegeven moment merkte je ook dat sommige t moeilijk kregen. Maar ja dat heeft dan iedereen en een blik naar elkaar en n glimlach zegt dan al voldoende. Al verbaasd me soms hoe mensen verbeten klimmen.

samen met Chris op 1 van de vele toppen

Bij 1600 dacht Chris er bijna te zijn, ik hielp hem uit de droom, we zouden immers naar 2200 m moeten! Eindelijk gingen we via n singeltrack naar beneden. En hoorde we opeens luid gejuich "welcome in paradise" zei n Duitse loper, en ja hoor stromend koud water... Heerlijk kan zo iets simpels dan zijn en wat kun je er een lol om hebben. Vervolgens weer naar beneden en omhoog en een behoorlijke daling.. Maar we zouden toch... Ik snapte er niets meer van. Wel stopte ik even om Compeet op mijn voet te doen, omdat ik een blaar voelde aankomen. Na de afdaling kwam er weer een serieuze klim. Een klim waar geen eind aan leek te komen. We zaten op ruim 1800 meter. Toch handig die Suunto-ambit. Geeft je veel informatie. Even nog een stop onder een boom om een gelletje en reep te eten en weer verder te lopen. Het was prachtig, mooie struiken met rode bloemetjes, prachtige paarsen en gele bloemetjes die ik nergens ooit gezien heb. Soms weet je niet waar je moet kijken het is allemaal zo mooi. En knijp ik in mijn arm, loop ik hier echt?! Wat ben ik toch een bevoorrecht mens dat ik hier mag en kan lopen.
We gingen door. En ja toen dachten we toch echt op de top te zijn, 2100 meter. Even een foto moment. En bij het rondkijken kregen we een knak momentje,.... in de verte bij het kruis liepen mensen... nog hoger!!! Er kwam echt geen eind aan. 

in de verte is het kruis op de top te zien waar we naar toe moesten...

Ondertussen vergaten we de stokken mee te nemen en dus weer terug. Op naar de laatste klim. En wat voor een. Toen we na de mooi kam bij de top kwamen, was er geen pad, keek ik links naar beneden, zag ik heeeeeel diep, keek ik rechts, zag ik heeeeeeeeeeeel diep en keek ik vooruit zag ik alleen maar bordjes "Dangerous"staan... poeh ik ben niet snel bang, maar o, o, o hoe kwam ik hier naar beneden. Na de eerste stappen ging het gelukkig weer goed. En na enkele meters had ook ik weer de smaak te pakken van het dalen. Stokken aan de kant en gaan. Heerlijk afdalen was dit weer. 8 km technisch rennend naar beneden. Toen we op een breder pad kwamen was ik het "zat" ik wilde er gewoon zijn. Ben gaan wandelen. En samen met Chris ben ik naar de finish gelopen. Ik dacht dat deze route ingekort was, maar niets van dat alles het was gewoon 39,5 km. En ook vandaag was er aan het eind de verassing dat we nog 60 m mochten klimmen. En na 8.23 uur was ik ook gearriveerd in Imst. Het was warm ik was moe, maar voelde me goed. En binnen 10 minuten lag ik in een heerlijke bak met ijskoud water. Het was een lange, maar prachtige dag met goed gezelschap van Chris. Hopelijk lekker slapen vannacht en op naar dag 3. Dat is uiteindelijk maar 1 berg :)
Prolong en hydrate hebben hun werk ook weer gedaan vandaag en vanavond heb ik dus 2x de hersteldrank Rebuild  Endurance genomen. Naast  het lekkere eten!
-foto's volgen ....-