Maar 1 berg op dag 3 van de Salomon4 trail

Ik stond fit op vandaag. Goed geslapen in een heerlijk hotel in Imst met een heerlijk ontbijt naast de Herbalife24 voeding. Vandaag zouden we naar Landeck lopen. En dat ging over 1 berg. Het hoogste punt was Glanderspitz, 2512 m.

soms was het echt flink stijgen.. in korte tijd

Van het hotel werden we met een bus opgehaald en onze tassen zouden opgehaald worden in het hotel. Ik had mijn tassen aan elkaar geknoopt. Dit was gisteren ook goed gegaan dus vandaag maar weer.
Vanaf de start ging het eerst 5 km naar beneden wat we heerlijk konden rennen, kon je er goed in komen. Maar ik was nog niet naar het toilet geweest.... en ja hoor even de bosjes in en vervolgens weer aansluiten. En na 5 km ging het meteen flink omhoog met af en toe wat tussen stukjes waar je kon rennen. Maar niet veel . Bij zo´n 8 km was de eerste post waar ik veel aanvulde, want er zouden maar 2 posten zijn vandaag, het was uiteindelijk een `korte`route, 31,8 km. Er liep regelmatig een duitser achter me die af en toe ook voor me liep. Echt blij was ik niet met hem. Soms heb je van die mensen bij je lopen die je irriteren en hij was zo´n persoon. Maar gelukkig kon ik heerlijk genieten van een prachtige omgeving. Helaas zagen we daar na een tijdje niets meer van omdat we in de wolken liepen... ook heel mooi en als je zo omhoog loop dan kom je soms in strijd met jezelf en met je lijf.


soms is het ongelooflijk in wat voor mooie omgeving ik hier mag rennen

Je wilt wel, maar je lichaam wil niet meer maar toch ga je door en wil je de rest zien. als je dan weer even vlak loopt gaat het weer goed en dan ga je weer stijgen en gaat mijn lichaam weer protesteren. Ik voel niets appart, het wil gewoon even niet meer. Er gaat dan vanalles door mijn hoofd heen. Maar ik weet ook , terug is geen optie en opgeven.. .is ook geen optie dus loop ik gewoon door en gebruik mijn stokken. En het rare is op gegeven moment is dat gevoel weg en loop ik weer te genieten van de omgeving en kan weer van me afkijken en we zijn bijna op Glanderspitz, hebben eerst een heerlijke trail die we aflopen al rennend dit gaat echt geweldig... we gaan de hoek om, zien de volgende post liggen, maar dat is zeker nog 5 km verder op en ik zie de hele trail lopen, prachtig wat een uitzicht.

Jammer dat die duitser nog steeds achter me loopt en in `mijn nek` loopt te hijgen. Ik besluit om even te gaan wandelen, zodat hij me voorbij kan gaan. We komen bij de post, pak wat heerlijke watermeloen, nootjes en cola. Vul mijn bidons bij en vertrek weer samen met Chris. Vanaf hier gaan we alleen maar naar beneden en dat 8 km. Het gaat lekker. Ik voel me weer helemaal in mijn element. Haal velen in,ook de duitser, maar nu kan hij niet aanklampen.

Ga links, rechts en gewoon recht door. Soms lijken mijn voeten achter te blijven bij me lijf... even inhouden, goed kijken wat het is weer erg technisch. Ben zijknat want het is erg warm. En als ik het bos uit kom en Landeck inloop en mensen me aanmoedigen en de beelden net ansichtkaarten zijn, schiet ik vol. Het lijkt wel of het de laatste dag is. Ik voel me zo sterk. Raar heb vandaag zoveel verschillende gevoelens gehad. En voel me nu weer zo ontzettend sterk... zie de tijd en denk dat moet onder de 6 uur kunnen en ja hoor ik finish 5.59.52 uur!

Wat weer een fantastische dag...totdat ik het hotel aankom, waar er nog maar 1 tas staat. En juist de tas met al mijn hebben en houden is weg... gewoon er niet. Geen sleutels, geen geld, geen opladers, geen gewone kleren, geen slippers,... maar eens contact opnemen met de organisatie. Nee er is geen tas over. Shi.......
Helen en ik gaan maar gewoon eten en ik kan me niet voorstellen dat ie echt weg is. En de organisatie is goed dus die komt terug. Heb overleg met Ute, de race director en de jongens van de bagage die niet echt blij zijn. Maar morgen zal hij terug zijn. Maar toch knaagt er iets. Dat is balen.
Hopen dat ik goed kan slapen vannacht...


de kerkklok die ons elk 1/2 uur wakker hield...