Winterse taferelen tijdens de Utmb -TDS

 

de zonnige vlag vooraf ..

Dit jaar had ik 3 doelen gezet. De 100 van Belves, de Salomon4 trails en de TDS!  De eerste 2 zouden opbouwend zijn naar de TDS. Dat zou mijn kroon kunnen worden van dit jaar.
De eerst twee waren prima prima verlopen, had genoten, en lekker gelopen.  De 100 van Belves zelfs voor mij in n perfecte tijd. 11.02 uur. Met ok nog eens 1000 hm.
Maar de TDS is wat anders, zwaar, vele hoogte meters, dag en nacht en verschillende weersverwachtingen.
De laatste weken voor vertrek liep niet alles soepel, wel met mij, maar ik moest later vertrekken, om de auto te laten maken. Maar goed zaterdag ben ik uiteindelijk vertrokken en ben heerlijk naar Bourg St. Maurice gereden waar ik boven op een berg 1500 m mijn tent neer heb gezet. In de zon zag ik de weersvoorspellingen, en ja hoor elke dag n 9! Dat zou mooi worden. Deze week klom ik 3 x naar 2000  en 2500 meter. Elke keer kon ik boven makkelijk in mijn t-shirt lopen, maar langzaam zag ik de weers verwachtingen rond courmayeur en chamonix veranderen in 7, 6 en zelfs voor donderdag en vrijdag een 4 en 5 met veel regen, 90% wind en kou. Heb ik alles bij me voor slacht weer ? Schiet door me heen. Bereid alles voor, Karen zal me helpen en kleding en extra voeding op verschillende posten. Dat is een fijn gevoel. Ik slaap de laatste nacht niet in chamonix, maar in courmayeur. We vertrekken om 07.00 uur. En als ik met de bus van chamonix moet komen, wordt het wel een heel kort nachtje, want die vertrekt om 04.00 uur. Nu kan ik lekker "uitslapen" tot 5.30 uur.

Ik haal mijn startnr. De tas wordt goed gecontroleerd, en ik krijg mijn nummer! Vervolgens nog even langs de herbalife stand die er ook staat. Erg leuk om te zien hoe de Fransen ook met sport bezig zijn!

Ondertussen zie ik op Facebook dat PSV ook herbalife gaat gebruiken dit jaar! Fantastisch nieuws natuurlijk!
Even nog gezellig kletsen met Chris en Wilbert.Wat is het toch altijd een heerlijk outdoor sfeertje in chamonix.
Nu opweg naar courmayeur. Lekkere pasta met paddestoelen, mmm wat maken ze dat toch lekker. Alles voor morgen klaar leggen, nog 12 sms'jes ontvangen van de organisatie dat het morgen echt Serieus slecht weer wordt.
"attention! Weather forecast; rain,snow at 2000m,wind,Cold. Temperatures dropping below -5C.have winter clothing." helder dit is geen gewone trail waar af en toe een buitje valt...en je na een paar uurtjes, 6-8, weer terug bent. Nog even alle kleren nachecken.... Mis mijn onderschirt met lange mouwen. Maar heb genoeg dikke shirts bij me. Nog n windstopper in de tas. Doe mijn icebreaker met korte mouw als onderschirt aan met Salomon broek en herbalife 24 shirt erover. De mouwtjes aan en eroverheen of de regenjas of herbalife windjack, afhankelijk of het regent bij de start.
Alles ligt klaar om 21.30 uur gaat t ligt uit.  En als ik in de nacht wakker wordt hoor ik alleen maar regen....
Maar om 5.30 uur is t ...droog! Kleren aan, ontbijten, yoghurt, muesli, herbalife24 fruit en thermodrank. Kop koffie,  vervolgens nog even naar t toilet en naar de start lopen. Ik loop in de hoofdstraat, maar hoor niets.... Oja toch wel na de bocht de muziek en voel de spanning. Maar nog geen publiek... Tja wie gaat er nu om 7.00 uur staan.

gespannen net voor de start droog met wolken..

Ik doe mijn Salomon skin S-lab 12 rugzak dicht en ga in t vak staan... En ja hoor sta ik naast 'n Nederlander, Ruud, hij heeft al veel ervaring met ccc, utmb en nu tds. Verschil met mij is hij heeft ccc uitgelopen en ik ben alleen van start gegaan en nog nooit aangekomen. 2xccc en nu de zwaardere tds. De muziek wordt ondertussen opgezweept, de helikopter komt boven de stad cirkelen, nog n paar minuten de spanning stijgt, ik voel de ademhaling om me heen. Lach nog naar n Fransman die gespannen terug lacht. En t aftellen is begonnen. En we rennen door t centrum, waar het ineens volstaat met publiek, Karen zie ik klaar staan met haar fototoestel, maar zij mij niet. naar beneden waar ik Esther sweeris zie staan die ik ook nog even suc6 wens voor morgen!
De ruim 1300 deelnemers rennen onder de weg door naar de eerste en hoogste berg, col de la youlaz.... Van 2661m. Maar na het eerste stukje rennen wordt het toch stijl en gaan erover op stevig doorstappen.

de eerste post nog droog...

We maken snel hoogte en zien courmayeur in t dal verschijnen. Na zo'n 736m en 7 km, komen we bij de eerste post  col cherrouit maison vielle op 1956m .ik vul mijn bidons van prolong en hydrate aan. En pak n gu gel. Espresso love... Hoe kun je dit zo noemen, maar goed snel door, of toch niet. Want de eerste druppels vallen. Ik verander mijn windjack in regenjack van Milo, 'n fijn licht goed Jack. Wel doe ik de mouwtjes naar beneden want heb t warm van het klimmen.

Echt doorlopen lukt niet echt het is af en toe stilstaan en dan weer doorstappen. Maar ik verwacht als we de eerste berg over zijn dat ik kan gaan rennen. De bocht om en ja hoor daar licht de top. Het grijze gruis is goed te zien met n grote sliert aan mensen.... Die stil staan. Hier en daar smokkelen mensen... Ja ik ook wordt koud en krijg natte kleren,van het  stilstaan en loop ook langs de rij tot ik hoor hè ingrid dat gaat zo niet... Ja dat was Paula . Ze heet gelijk en ik voeg in. Vervolgens zien we n oude grijze man met paraplu  kranig omhoog lopen langs iedereen.  Alsof hij n zondagmiddag wandeling maakt. Ik geloof dat we met af en toe n stukje stappen zeker 45 minuten stilstaan.

op naar de top in een slinger aan mensen

Dit doet mijn gevoel niet goed  maar uiteindelijk kunnen we flink doorstappen. En krijg t ondanks de koude wind weer warm. Over de top kunnen we niet meteen doorrennen. Weer technische stukken, maar uiteindelijk ruimte en mogelijkheid tot rennen. T ziet er prachtig uit. Het miezert maar dat boeit me niet , loop lekker door met af en toe stijgen. Dalen vervolgens over n brede asfaltweg, niet echt fijn maar al snel kom ik in la Thuille wat ik al snel zie liggen van hoogte erg mooi dan gaan we nog n singeltrack naar beneden, door t dorp en zie voor de tent Karen al staan.

op weg naar de laatste top...

met Bourg St. Maurice op de achtergrond

 Ik ga naar binnen vul weer mijn flessen met hydrate en prolong en drink wat water. En loop door voel me goed zit op 21 km en heb weer aardig afgedaald naar 1448m dus mag nu weer klimmen naar col du petitie St. Bernard. De regen gaat gestaag door maar ik voel me goed.

Het is n aardige klim langs het meer en dan mogen we door de struiken recht omhoog naar de top  2188m  en de 30 km is gehaald. Ook hier zijn de mensen vd posten weer aardig en ik neem nu na t vullen van mijn bidons nog een heerlijke warme bouillon dat voelt prima . Ga nog even naar t toilet en verdwijn de bergen weer in met n big smile. Klets met wat Fransen die op zoek zijn naar de zon... En merk dat dit mijn afdaling is glooiend en af en toe technisch singel track heerlijk. En na n tijdje trek ik de regenjas uit en doe de mouwtjes omlaag... De Fransen hadden gelijk de zon is er nog tenminste... Het is droog en warm, door wat kleine posten, St. Germain en Seez waar ook weer mensen vd organisatie staan bij lastige stukken en al snel heb ik het zicht op Bourg St. Maurice. Onderweg denk ik welk kledingstukken ik zal vervangen want ben zijknat van het zweet. Door t bos is dit nu dat extra stuk, ik weet t niet, ik loop gewoon door naar t centrum waar Karen met de zak met kleren en voeding staat. 44km zijn voldaan.Trek droge sokken, onderschirt en bovenshirt aan. Wil eigenlijk mijn icebreaker aanhouden. ( achteraf had ik die aan moeten houden is super spul!!) maar trek n Nike dryfit shirt aan. De tassen worden gecontroleerd voor de avond/nacht. Ook dit is goed wat de organisatie doet. Vervolgens wandel ik met Karen door de binnenstad is gezellig, wordt regelmatig aangesproken, geapplaudisseerd of "bravo" geroepen. Dan buigt de weg naar rechts en ga ik weer alleen op pad, stijl omhoog. En mijn kleding is binnen 5 minuten nat vh zweet. Stap stevig door en stop af en toe om wat te eten en te drinken. We klimmen 1975m omhoog en zullen ook nog ergens 875m gaan dalen. Er staat 5,5 uur voor n klim van 15 km. Dat zegt genoeg... Ik begon rond 16.30 uur aan de klim. Al snel zie ik fort de la platte. Hier zitten verschillende mensen te eten, liggen even en kleden zich nog om. Ik vind het nog te warm om me om te kleden. En loop door en zie boven paarden staan. Dit is col de la forclaz op 2369. Hier voel ik de wind en begint t te miezeren. Ik vul mijn bidon bij, trek mijn regenjas aan n man kijkt om naar mij en zegt: "we just have an long way to go."  hij heeft gelijk. We stijgen n snel stuk en komen op n "vlakte" het weer wordt grimmig en ik voel de kou. Nog n technisch stuk afdalen wat weer langzaam gaat ivm vele mensen. We kunnen niet meer op de paden lopen want dan glij je alleen maar uit. De kou neemt erg toe, de mouwtjes zijn de oorzaak die zijn zijk nat... En ook de rest vd kleren. Moet ik me omkleden. Het regent hard, de wind blaast en er is nergens beschutting. Als ik me nu omkleed blijf ik net zo nat denk ik, pak mijn lamp en loop door. Dat wil zeggen vanaf dat moment is t mistig, is er alleen maar modder en loop ik zoveel mogelijk naast de paden, dit wordt steeds erger. Ik zak weg in de blubber. 1stap vooruit, is 3 achteruit. En door de mist zijn de linten moeilijk te zien. Als ik weer de weg loop te zoeken met mijn lamp vraag ik de man achter me om voor me te lopen. Maar de wijst en blijft lekker achter me lopen. Na de zoveelste keer dat ik uitglij zeg ik spontaan:"wat en kutzooi" waarop iemand mij passeert en zegt; hoor ik daar kut" .. Ik lach en loop weer verder. Totdat ik knipperlichten zie en denk hè we zijn er. De mensen vd organisatie zeer vrolijk gestemd en aanmoedigend staan in de kou om te helpen en te controleren. Ik zit op 2567m le paseur de pralognan. Op 56 km. Dit houdt in nog 4 km naar de post en nog ruim 600 m dalen. Dit is n ongelooflijk knak moment. Stap door klim over de top waar vele mensen staan, en ik begrijp waarom want het is erg rotsachtig en enorm stijl. Voorzichtig daal ik af. Zie n touw naast me, maar hoop het met de stokken te redden. Passeer ondertussen mensen. Hoor mensen huilen...  Kijk of het gaat en loop door maak n misstap en rol naar beneden, kijk op moet eigenlijk wel lachen, want niemand reageert, iedereen is druk bezig om te "overleven" en dus met zichzelf bezig. Ik sta op en daal verder af. Uiteindelijk kom ik op n breed zandpad waar ik zou kunnen rennen, maar het gaat even niet, ik ril heb t intens koud probeer goed door te stappen en er vliegt vanalles door me heen. Vind ik dit leuk? Moet ik hier doorheen? Is dit verantwoord? Lassen ze het niet af? Opgegeven moment moet ik over het water waar rotsblokken inliggen, maar door t vele water zijn ze bijna niet zichtbaar. Ook hier staan weer mensen vd organisatie. Mijn  voeten zijn nu zijknat en ik loop door, bedenk wel dat de organisatie top is.  Nog even vliegen de woorden van Lizzy Hawker door mijn hoofd,; THE love for THE mountains Brings you to THE finish.

samen met Lizzy Hawker, de winnares van de laatste 5 jaar op de UTMB, ook dit jaar.

 

Dit zei ze me gisteren nog... Ik denk alleen maar klote weer en bergen nu even niet. Oke eerst de tent in. Jemig wat is t hier druk. Kan nergens zitten, maar Karen zorgt dat ik een plekje krijg. Kleed me om ril als n gek, trek de warmte deken om me heen neem wat soep maar ook dat gaat niet goed. Ik wil niet stoppen, niet weer, wel , niet wel, niet o wat baal ik. Ik heb me aangekleed, maar alles is nog nat. Kijk om me heen en zie ineens allemaal mensen met de chip uit het startnr. Zie n grote rij staan en vraag waar al die mensen op staan te wachten, op de bus!! Is t antwoord. Ik kan n geintje maken maar ben daar niet voor in de stemming. Ik kijk Karen aan die al drie x gezegd heeft; t is gekkewerk! Maar ja dat wist ik van te voren, maar wist ik ook dat het zo zou zijn.? De verwachtingen voor de nacht zijn alleen maar erger. Mijn handschoenen zijn ook nat. Ik zag mensen met huishoudhandschoenen over de wanten. Zou t helpen zweet en regen zijn voor mij de breekpunten. Op verkeerde punten vergeten te verkleden en niet de juiste kleding.. Is dit dan niet mijn ding? Waarom wil ik dit zo graag? Waarom kan ik wel janken bij het gevoel te moeten stoppen? Heb ik te weinig getraind? Kan ik niet diep gaan? Ben ik n mooi weer loper? .... Oke al die vragen helpen me niet verder vooruit. Ik gooi de handdoek in de ring en vraag Karen om me af te melden... Die meteen het nr pakt en met n tevreden gevoel er naar toe loopt. Dit duurt nog even want ook hier is t file... Met n glimlach komt ze terug en zegt ik ga de auto halen en we gaan. Ik ben niet warm te krijgen... Ik baal heb nog steeds n dubbel gevoel en we rijden naar het hotel.  Ik ga in bad zitten met warm water en begin bij te komen.

De Suunto gegevens:
Afstand                          61,67 km
Maximale snelheid       15,16 km/u (3'57 min/km)
Gemiddelde snelheid    3,82 km/u (15'42 min/km)
Hoogste punt                2663 m
Laagste punt                 841 m
Opgaande helling         4296 m
Neergaande helling      3574 m
Oplooptijd                    9:22'00
Tijd afdaling                4:45'10
Vlakke tijd                   2:01'36
Maximumtemperatuur 24 °C
Gemiddelde temperatuur 16 °C
Minimumtemperatuur      6 °C

 Na n korte nachtrust baal ik als ik wakker wordt. Maar als ik later hoor dat er meer dan 900 uitvallers zijn vergoed dat n beetje. En heb toch ruim 62 km gelopen en 4296hm gemaakt, in 15 uur en 36 minuten.

zo ziet het er 2 dagen eerder uit...

Maar goed ik heb het besluit genomen. Het is realiteit en ik sta achter mijn besluit. Had t graag anders gezien. Wil best diep gaan, maar niet ten koste van alles. Ik ben 49jaar loop lekker hou inderdaad vd bergen maar zoek bij slechtweer liever beschutting om vervolgens verder te gaan. Ik kom nog terug want t is n prachtige omgeving. Maar na 3 pogingen met zeer slecht weer laat ik 2013 in ieder geval aan mij voorbij gaan.
Wel heb ik me nog ingeschreven voor de 60 van Texel .ook mooi;-)
De utmb is weer gewonnen door Lizzy hawker, de 5de keer op rij.... THE love for THE mountains Brings you to THE finish ... Where ever this is ;)

the day after..

 

the day after ..