hardlopen met een blessure kan dat ?

Na de TDS ben ik een beetje aan het sukkelen gegaan. Dat wil zeggen een onwillige bil die dwarsligt tijdens het lopen, waardoor ik een zwaar been krijg en een zeurende pijn in bil, boven been en in het begin ook nog in de kuit. Er zit al wel vooruitgang in, want het komt niet meer tot in de kuit, maar alleen in het bovenbeen. Gezien ik in het na-seizoen zit, dat wil zeggen. Mijn doelen heb ik gehad en op 1 na allen gehaald, dus ik kan nu goed herstellen en lekker relaxen. Maar ja dan wil ik ook relax lopen en niet met pijn! En dat was het nu wel. Op gegeven moment dacht ik oke, ik ga naar de fysio. We hebben hier een goede sportfysio. Zij hebben ook samen gekeken met een manueel therapeut hoe het zat met de beweeglijkheid. Er werd gekeken wat het niet was. En uiteindelijk was het iets met de zenuwbanen. Het was niet duidelijk wat ik nu wel en niet mocht doen. 10 km mocht ik lopen, maar dit ging niet. De oefening die ik deed stelde weinig voor, wat ook werd gezegd, maar ik voelde er niets bij... Geen vooruitgang, geen achteruitgang. Maar ja na 2 maanden wil ik nu wel weten wat er echt aan de hand is, ik wil lopen en plannen maken.  Nee, die plannen zijn al gemaakt, dus ik wil weer rustig opbouwen. Maar dit gaat niet lukken. Dus ga ik maar regelmatig op de mountainbike. Dat is leuk, maar het is anders. Op de een of andere manier kan ik dan niet mijn ei kwijt. Kan me niet leeglopen. En als dat niet lukt en dat voelt niet lekker. Goed deze week na overleg met vrienden, besloten om naar een goede sportarts te gaan die weet waar dit om gaat. En nu besef ik ook waarom dat zo belangrijk is. Als trailrunner, loop ik vaak 5 of 6 uur of langer. Dit vind ik normaal, maar bij de doorsnee is dat niet normaal.

Een marathon als training lopen, is niet normaal. Een paar dagen door de bergen rennen over 9000 hoogte meters, is niet normaal. Kortom, wat ik als normaal ben gaan zien, is voor de doorsnee loper, niet normaal. En dan is het ook belangrijk om naar een sportarts te gaan die weet wat het betekent om niet te sporten, die weet welke sport je doet en kan inschatten wat er allemaal mis kan zijn. Die net anders kijkt dan de reguliere arts. Dus ben ik naar Guido Vroemen,sportarts in Amersfoort bij het SMA, gegaan. Hij is bondscoach van de triathlon sporters, is zelf triathleet, en is ook  (sport)voedingsadviseur bij Herbalife. Kortom hij weet wat je moet vragen aan een duursporter en hoe er getest kan worden, om uiteindelijk tot een diagnose te komen. Maar ja als ik dan voor de deur sta, dan gaan er nog wat dingen door mijn hoofd van de afgelopen week. Mensen die goed bedoeld zeiden;" o heb je het aan de zenuwen, dat is niet zo mooi, dat is dus eigenlijk een hernia, dan heb je kans dat je moet worden geopereerd," of "dit kan wel zeker 3/4 jaar duren." Ja daar wordt je erg vrolijk van, maar niet heus En daar sta ik dan voor de deur van het SMA in Amersfoort, moest ik toch even slikken en ging met knikkende knieen naar binnen.  Nu ken ik Guido wel, maar was toch angstig voor de waarheid. Oke, hij heeft vragen gesteld, beweeglijkstesten gedaan en het was duidelijk. De diagnose was gesteld.

Het SI-gewricht zat vast en niet goed. Hierdoor wordt spier en zenuw geirriteerd.  En nu?? Oefeningen en met 2 weken moet er vooruitgang zijn en met 4 weken moet het over zijn.ppppffff . Ik was nu blij met een blessure. En met duidelijkheid. Want natuurlijk stelde ik de vraag; en.... mag ik hardlopen. En ja dat mocht, maar tot de pijn, geen wedstrijden, gewoon relax trainen... 30 minuten of zo. Oke, niet lang maar wel lekker. Dus naar huis en meteen oefeningen gedaan. Best heftig, lang en veel. En vervolgens nog net voor het echt donker werd lekker weer de herfst opgesnoven in het bos en een half uurtje over de Wageningseberg gerend. O wat voelt dat heerlijk. Kort maar heerlijk je lijf weer laten stromen, je hoofd weer leeg en gewoon lekker in de natuur lopen. Misschien ga ik me de komende tijd wel bezig houden met Chi-running of in ieder geval in verdiepen. Maar nu eerst goede oefeningen doen, herstellen en lekker kort relax lopen. En dan kan ik de plannen weer realistisch op de kaart zetten. herken je dit ?

lopen in het donker bij de Wageningseberg