Scott Jurek geeft inspiratie

Vanochtend bedacht ik me dat ik een tijd geleden me had ingeschreven voor Olne-Spa-Olne. Een prachtig, zware loop die ik al een paar keer heb gelopen, maar dit jaar was hij bijna 70 km en leek het me een mooie uitdaging. Maar helaas dat kon niet doorgaan, oke dacht ik een maand geleden, dan iets minder..'tis voor niks loop in Geldrop. Een prachtige loop met de keuze tussen 10-20-30 en een marathon... Maar na maandag wist ik het zeker ook die ging het niet worden. Maar wat dan.... in bed t boek van Scott Jurek, Eat&Run. 2011 heb ik Scott Jurek ontmoet en gesproken in Chamonix, een geweldige trail/berg loper. Die toen geblesseerd was en dus ook uitviel bij de UTMB. Het boek wat hij geschreven heeft is echt een tof boek. Ik lees het met veel plezier en zal binnenkort ook een lekker recept op de site van trail-running.nl zetten. Vanmorgen las ik oa het stukje van "Hippie Dan" Een prachtig verhaal. Waar de echte trailrunner naar boven komt. Waar weer wordt aangegeven, trailrunning doe je door trailrunning, met andere woorden, je kunt wel sterker worden op de baan, of  op de weg, maar wil je sterker worden op de trail, dan doe je dat door op de trail te lopen. En dat merk ik als ik hier in Wageningen loop, we hebben hier heuvels, trappetjes lange klim, korte klim, kortom alles wat je nodig hebt om je lijf sterker te maken. Ik ben overtuigd dat ik sterker wordt door het korte werk gewoon lekker in het bos te doen. Het is leuker en ook dat geeft je kracht. Als ik vervolgens op en neer ga langs de Wageningse berg ren voel ik me in de Belgiesche Ardennen. En geniet met volle teugen en gaat het makkelijk, dan neem ik een lus en doe het nog een keer. Meestal in het voorjaar wordt dit gedeelte of bij Rhenen wel 20 x genomen, om me sterk te maken voor de bergen. En als ik terug kijk, ben ik zeker met stijgen, stukke vooruit gegaan.
Vervolgens las ik het stukje : 'let the pain go out your ears' waar hij het heeft over het eten van oa de proteine. En dat hij overtuigd was dat hij vlees moest eten om aan zijn proteine te komen. Totdat hij een boek las van Dr.Andrew Weil, waarin het belang van plantaardige proteine naar voren kwam en dat vegetarisch eten ook voor een sporter heel belangrijk was. Ik ben het met hem eens, maar ik lus nog zo graag een biefstuk. Al eet ik weinig vlees, helemaal zonder kan ik niet. Kortom een fascinerend boek waar ik meteen inspiratie kreeg. En aan het trainen ben gegaan. Helaas niet lopend, maar wel lekker naar buiten gewaaid op de MTB.

En toen ik zo door het bos klimmend en dalend door de uiterwaarden van Renkum en de heuvels bij Wolfheze reed, genoot ik en bestefte dat ik in een prachtig stukje nederland woon. Dat ik gewoon de deur uit kan fietsen (of rennen) en zo de bossen in ben binnen 5 minuten. Toen ik vervolgens een mountainbiker een ander weggetje in zag gaan ging ik er achter aan. Was weer een prachtig gebied waar ik nog nooit had gereden. En wat aardig technisch was, ik reed weer richting het fietspad en werd opeens opgeschrikt door een windhose die een lange, zware tak van minimaal 12 cm doorsnee op het stuur liet vallen. Oeps dat is echt schrikken. Had ik iets sneller gereden, dan was ie op mijn hoofd gekomen...dacht ik later.

Moet er niet aan denken, dus maar gauw doorrijden, Italiaanse weg bij Oosterbeek, vervolgens het technisch gedeelte bij Papendal meegenomen en langs de snelweg weer het bos in bij Wolfheze richting Heelsum en helemaal besmeurd met blubber, weer terug door het bos naar me zus waar ik de fiets heb afgespoeld. Het waren uiteindelijk 40 km die ik gefietst heb. Het zou ook een mooi rondje met 338 hm zijn om te rennen...
Ik ben overtuigd dat dat niet lang meer gaat duren, mijn lijf wordt steeds sterker, ook mijn SI-gewricht. En dan kan ik weer lekker opbouwen naar lengte en hoogtes, want dat heb ik voor mijn mooie plannen voor volgend jaar wel nodig. Deze plannen zullen binnenkort bekend gemaakt worden. Heb er erg veel zin in...

de wind over de hei bij Heelsum