Vakantie kan je soms zo ongelooflijk goed doen. Onverwachts stond ik vorige week ineens in Frankrijk. In de Heuvels rondom de Dordogne. Een gebied wat zeker uitdagend is voor lopers en fietsers. Een gebied waar ik al veel km heb liggen en ik mijn eerste 100 km heb gelopen in 2012 met heel veel plezier.
Op 30 december arriveerde had ik mijn hardloopschoenen bij me, maar had geen idee wat ik deze week zou kunnen lopen. Het weer was prima, dus met oudjaarsdag meteen de schoenen aan. Tjonge, dat viel niet mee. Het is hier klimmen of dalen. De eerste dag zijn we nog gewoon even over de weg gegaan naar n klein dorpje. Heerlijk relax, geen auto tegen gekomen. Maar bij de eerste heuvel lag mijn tong al op mijn schoenen. Jemig, dit is pittig. We dachten, dat is de vlucht die in de benen zit. Maar dit gevoel ken ik elke dag met lopen. En na 20 minuten had ik ook al zware benen. Ik hoop hier deze week toch door heen te kunnen lopen.
Met een dag rust gingen we de 2 januari de bossen in de gele route volgen. Maar ja er staan heel veel gele paaltjes en het systeem was nog niet helemaal duidelijk. Wat wel duidelijk was dat het een prachtige route was, veel blubber, klimmen en dalen, hele steile klimmen. Maar het lijf voelt goed en ik begin weer te genieten. Tempo is relax en als we boven zijn pakken we ook gewoon even de rust. Het meeste wat opvalt is dat de benen niet zwaar zijn. En na de klim lukt het ook gewoon door te lopen. De ademhaling gaat dus ook beter. Dit zijn allemaal goede tekenen. Maar ja nog niet te vroeg juichen, gewoon lekker genieten. Ook vandaag weer een mooi rondje wat we niet wisten.
Dit zijn ook dagen waar niet alleen tijd is voor het lopen, maar ook om uitgebreid en lekker te koken en de rust te pakken, kortom heerlijk genieten. We hebben dan ook heerlijk gegeten zoals; verse pompoensoep, heerlijke verse hartige taart, sushi en lasagne. En alles vers heerlijk. Kortom gewoon genieten. Oja, natuurlijk hebben we ook zelf de oliebollen en appelflappen gemaakt en uitgedeeld zodat de hele buurt mee kon genieten.
Zaterdag 4 januari gaan we door het bos naar Belves om een kopje koffie te drinken. Ook nu proberen we zoveel mogelijk door het bos te lopen. Maar komen op een t-splitsing waar we de verkeerde afslag nemen, lekker naar beneden gerent, langs de golfbaan weer omhoog door het bos. En dan gaat het soms echt behoorlijk steil omhoog. Pittig zo pittig dat ik toch af en toe nog naar boven wandel. Is helemaal prima. Als we vervolgens aan het begin van de klim van Belves komen, heb ik een flashback van 2 jaar geleden. Toen ik nog 7 minuten had om 1,5 km naar boven te klimmen met een stijging van ongeveer 80 m. Dit na dat ik 98,5 km had gelopen om binnen de 11 uur te lopen. Ik dacht toen dit haal ik nooit.
 |
| De finish 100km Belves 2012 |
Maar toen Vera zei;" wat heb je te verliezen, dat kun je best." Heb ik nog een tandje erbij gedaan en ben als n "gek" naar boven gelopen en kwam boven op 11.02 uur aan! Nu hadden we nog geen 9 km gelopen en 200 hoogte meters gehad en was de conditie een stuk slechter, maar met plezier en een grijns op ons gezicht kwamen we binnen 11 minuten boven. En vonden we dat we wel een kopje koffie verdiend hadden. Het lijf voelde goed en we hadden er lol in. De teller stond op 28,55 km. Dit was al lang geleden dat ik achter elkaar al zoveel km had gemaakt. Ik bedacht me ook, normaal was ik na de koffie terug gelopen. Maar ik weet nu beter. Het zou beter zijn omdat juist nu niet te doen. Tja, en dan merk ik toch dat ik ook met een beetje verstand kan lopen. Ik voel me nu nog steeds goed na de gelopen km. Elke keer een dag rust, maar zondag zou onze laatste loopdag zijn. En ja dat hebben we gedaan. Weer lekker de bossen in. Nu hadden we in het schemer al regelmatig hertjes gezien, maar als we in de bossen liepen hadden we er nog geen een gezien. Dat is nu jammer. Maar opeens hoorde we een knal... nee vandaag zouden we ze weer niet zien. Het jachtseizoen is open en we mogen blij zijn dat we zonder dat er op ons geschoten is veilig het bos uit komen. Met ons fluoriserende jas aan kan het niet missen. Daar schrikken niet alleen de jagers van, maar waarschijnlijk ook de hertjes. Ondertussen hadden we wel weer een mooie tocht. Onderweg waren we even de weg kwijt. En als je in de heuvels net iets verkeerd loopt, kan dat aardig wat km en tijd kosten omdat we aan de verkeerde kant van de heuvel waren, waardoor het rondje van 8 km ineens 13,99 km werd. Wel weer een mooie met maar een klein stukje asfalt. En een hele steile afdaling erin, waardoor we deze week niet alleen op een marathon-afstand kwamen, maar ook nog 1000 hoogte meters. En waar ik nog het meest blij mee was dat ik me na 4 dagen veel beter voelde dan de eerste dag en dat beetje bij beetje ook mijn conditie weer terug komt. al moet ik natuurlijk wel geduld behouden. Maar ben heel blij met me loopmaatje, omgeving en dat mijn lijf goed voelt. De opbouw is ingezet
 |
| Een van de mooie vergezichten in de omgeving van de Dordogne | |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten