Mijn levens lessen en het genot tijdens mijn reisjes door de bergen

Lopen deed ik graag. Een marathon was eerst lang, maar het leek in de loop der tijd korter te worden. Hoe meer ik er liep hoe minder uitdaging er in zat. Totdat het een marathon in de bergen was, de Junkfrau marathon in  2006. Het was druk, maar wat een prachtige natuur. En wat een klimmen. Wat een hoogte! Kortom ik voelde een nieuwe uitdaging.  Vanaf  dat moment wist ik het… lopen in de bergen over de trails was heerlijk. Dat wilde ik meer. Vervolgens liep ik  samen met Martine de Trans Alpine over 8 dagen in 2007. Een prachtige run over  zo’n 240 km en 14.500 hoogte meters. De eerste dag dat ik ging lopen had ik het gevoel dat ik nauwelijks getraind had en dat ik waarschijnlijk aan het eind van de week een berggeiten diploma kreeg.

Ik onder ging de loopjes in de bergen als een grote verrijking. Als ik liep in mijn eigen ritme voelde ik me een worden met de natuur.  Alle druk viel van me af en de bergen kon ik op mijn manier beklimmen en ook weer dalen. Het was geen wedstrijd het is om het  in de woorden van Jan Knippenberg, te zeggen, een manier van reizen. Reizen door de natuur, reizen door mijn eigen leven. En dan zijn de kleine loopjes in Belgie, Z-Engeland, Duitsland de pareltjes, loopjes van grote afstanden, maar met kleine hoeveelheden mensen. Waar je soms het idee hebt dat je er alleen loopt. En dan is het een worden met de natuur nog mooier.

Toch heb ik het lopen door de natuur en de bergen ook als een strijd ervaren. Een strijd met mezelf. Mijn lichaam en geest waren niet in balans. En dat werd afgerekend in  het lopen. Het plezier was weg  terwijl ik er voor vocht om het wel te hebben.. maar dat werkt dus niet. Ik moest letterlijk overgeven. Me overgeven aan de natuur.  Om zo weer terug te komen.

Maar dit jaar merkte ik dat ik er weer ben. Het begon in Belves in de winter, waar ik weer lekker ontspannen kon lopen. En toen in januari de Dutch coast run over het strand in de nacht een heerlijke belevenis was waar ik vrij snel de 50 km aflegde in 5.31 uur. Had ik het gevoel… dit gaat een mooi jaar worden. Ik genoot weer en had nergens last van.

het bos bij Sarlat -100 km Belves-

Mijn eerste grote moment dit jaar,  was 14 april in Belves. Hier had ik naar toegeleefd. Het was niet echt een natuurloop, want het was allemaal asfalt waar ik over liep, maar o, wat was het een prachtige omgeving. Wat een mooie natuur, kastelen, mensen, kortom… gewoon het was die dag , mijn dag. Ik genoot met alle cellen in mijn lijf die ik kon activeren.  Aan het eind van de rit wist ik het zeker. Het was het moment dat alles klopte en ik dus, zoals Nina, mijn attent op maakte… boven mijn zelf uit kon stijgen. Door de trainingen, begeleiding, voeding, drinken en de balans van lichaam en geest. Dan is de prestatie ondergeschikt aan de belevenis. En zijn de momenten die je zo weer op kunt roepen.

uitzicht over Courmayeur

En nu ga ik de volgende fase in.. de weg naar de TDS, Sur les Traces des Ducs de Savoie, 112 km , 9998 hoogte meters, en max 36 uur de tijd om dit te voldoen. Donderdag,heb ik hiervoor de eerste 9 km op de skiheuvel in Bergsche hoek gelopen met Jan samen. En dat was weer heerlijk afzien met verschillende verassingen van Jan. Ik hoop dat ik dit jaar nog veel vaker samen met hem mag doen. Maar dat het wel steeds makkelijker gaat. Alhoewel…de stijle berg blijft een pukkel met zuurstof te kort.

En dan hoop ik weer door de bergen te gaan met verschillende jaargetijden, verschillende emoties , maar met name  weer het een-worden met de natuur en het genot van de elementen waar ik me aan over kan geven zodat ik zelf niet hoef over te geven….