maandag 16 april 2012

Belves ....IT´s a Kind of Magic

Het begon n jaar geleden, toen ik n telefoontje kreeg van Vera die zei... En wanneer kom jij nu binnen? Ik was stom verbaasd.. Maar later begreep ik dat ze aan de finish zat bij de 100 km van Belves. En zei meteen ...volgend jaar! Die stond. Trainingsschema werd gemaakt met advies van Jan  en Bob. En zo stond ik 14 april om 8.00 uur als enigste Nederlander aan de start bij het Franse kampioenschap en de 36ste editie op de 100km van Belves! Geen chip, of persoonlijke tijdregistratie. Alles gewoon met de klok en onderweg met de hand ! Daar begreep ik niets van. De loop was prima georganiseerd een heel groot compliment naar de organisatie en vele vrijwilligers. De fietsers gingen om 7.20 uur weg om 7,5 km verderop in het parcours te wachten en aan te sluiten. Precies om 8 uur werden wij weg geschoten om te starten met een rondje door het dorp. Een prachtig gezicht, want t lag in de mist en de zon kwam er boven uit. Vervolgens de heuvel naar beneden, 1,8 km, die we aan het bij 98,2 km omhoog mogen klimmen naar de finish, en dan op weg naar Siorac en Perigord
Maar ondertussen op die 7 km was ik al 2x de bosjes ingedoken. was het de pasta party van gisteren avond...? Hoop dat dit niet de hele dag door zou gaan. Beneden gekomen liepen we helemaal in de kou en mist. Het gaf een mistrieus en magisch beeld... En dat zou deze dag zijn! Ik liep veel te snel... 5.30/5.45 en werd ook links en rechts ingehaald . We zullen wel zien, maar ik moet snel op de 6.10 komen, want anders krijg ik t tweede gedeelte problemen.
En dat lukte op het vlakke gedeelte. Toch wel prettig om met een garmin te lopen. Want zowiezo is het altijd balen met de nike + dat ie er na 6 uur mee op houd. Maar vandaag mocht ik de nieuwe garmin 910XT van Vera uit proberen, zodat ik de juiste tijd en hele route zou hebben.
De bevoorradings posten waren prima veel en verschillende producten. Dat wat je vaker bij Franse ultra's ziet je kunt er bijna hele maaltijden van maken, kaas, worst, brood, bananen sinaasappels, choco, noten, chips, en vele verschillende dranken. Voor mij was het te vol met mensen en ik had Vera die alles bij zich had.'n mooi kratje )helaas met verkeerde text...moest Herbalife zijn! Waar al mijn flesjes in staan met hydrate en prolong en water. En repen, wat gelletjes en choco en tissues in de tas. Perfect geregeld. Wat ik na 30 km zag was dat mensen daar uitgebreid gingen zitten bij de posten. Wij liepen lekker door. Wat was het mooi. Na Saint Cyprien en de grote weg kwamen we in de rust te lopen langs de Dordonge en klaarde de mist op en brak de zon door.. Wat een genot om hier te lopen. De rust, het groen de heuvels met kastelen en de bloesems in de bomen. Ik genoot en Vera ook! Had onderweg met verschillende mensen een praatje, n Fransman kwam naast me lopen en kletste 100 uit, terwijl ik had aangegeven dat ik geen woord Frans sprak nou dan maar in het Italiaans... Ik hoorde op gegeven moment dat hij het over herbalife had. hij liep de 50 km,  omdat 100 wel te ver voor hem was. Ik gaf aan als hij nu op herbalife ging lopen dat hij wel 100 kon gaan lopen. Affein we liepen ontspannen door.
Maar ja op gegeven moment moest ik voor de 4de keer weer de bosjes in. En dan zijn die tissues wel prettig. Hoopte dat het nu snel over zou zijn.
Tussen 30-39 km waren er diverse stijle klimmetjes. Het verbaasde me hoe makkelijk ik deze opging... Met dank aan de vele heuveltraining bij pallas op de Wageningse berg!
Velen gingen hier wandelen, maar bij mij leek het vandaag of er n motortje van binnen zat ik bleef maar gaan. Vanaf 40 km heb ik alleen maar lopen inhalen... Vera die er achter reed gaf aan, je moet die gezichten zien :) . Bij 50 km werd de tijd handmatig opgeschreven gingen de 50 km lopers eruit en liep ik na n glas water en een stuk choco door naar weer n heuvelachtig gebied. Zelfs n heuvel van 10%,waar sommige zullen zeggen t is verstandiger om te wandelen, ging ik in kleine pasjes rennend op om zo in mijn ritme te blijven. Vervolgens gingen we de Dordonge weer over bij 65 km en ik hoorde ineens mijn naam achter me, een Belg, ben zijn naam helaas ontschoten, maar hij had gehoord dat ik hier zou lopen. We hebben even gezellig lopen kletsen, maar bij de volgende post moest hij passen, hij was te snel van start gegaan gaf hij aan. We maakte een aardige lus om vervolgens bij Castlnaud Tounepique weer langs de Dordonge te lopen waar vollop gekanood werd. En weer n prachtig kasteel, het beroemde Chateau des Milandes van Josephine Baker. We slingerden door wat kleine plaatsjes waar het heerlijk rustig was. En steeds genoot ik van de schoonheid vd natuur. Dit werd nog versterkt door dat we zo´n 4 km over ´n onverhard stuk langs de Dordonge liepen. Hier begon t wat te regenen, de mannen om me heen grepen direct naar de regenjas, ik vond het juist even  n lekkere verfrissing en het was maar eventjes! En overal, ook hier weer op de stille plekjes stonden en zaten mensen die ons aanmoedigden.
Weer terug naar Saint Cyprien waar we vanochtend ook liepen. Maar nu hadden we 85 km in de benen. Hier kon je trouwens zelfs n warme pannekoek krijgen.  Het was n saaie weg, begon mijn lijf te voelen,  dus nu kon ik eindelijk mijn iPod gebruiken. En op de muziek kon ik mijn ritme weer vinden. Op 90 km staan er ineens onbekende Nederlanders die me aanmoedigen met ' heel goed Mw. Peperkamp' ... Ze hadden dit gelezen in de startlijst, grappig en dat doet je goed zeker op zo'n moeilijk stuk. Ik krijg zicht op de rotonde van Siorac en Perigord. En dan weet ik dan is het nog 7 km licht klimmen en de laatste 1,8 echt klimmen, maar dan worden we halverwege ineens naar links gestuurd, knak,  oke, het maakt niet uit ik ga het redden, mijn ongeloof wordt bevestigd in geloof in me eigen kunnen!!! Nog een post, maar ik kijk Vera aan en pak bij haar nog even water..." Geen voeding? " roept ze nog... Nee, ja toch maar wel want het is nog even  dus ook nog wat prolong. En ik loop weer door, op gegeven moment komt n jongen naast me lopen, we zeggen niets, maar we weten dat we samen sterker zijn dit laatste stuk.  Op de garmin staat al 100 km na 10.50.34.We weten dat we er zo makkelijker komen... En dan weer een rotonde en de klim, ik hoor Vera zeggen dat ik 11 minuten heb om boven te komen... Voor me zie ik mensen die bij de heuvel gaan wandelen.. Ik denk... Oke dan nu nog alles geven wat in me zit.  Die jongen loopt mee en gaat me voorbij. Vera zegt nog wat, schiet vol en rijdt door, ik blijf gefocust en sprint nog door, uiteindelijk zei Bert bij de start, "hard beginnen, in t midden versnellen en aan t eind sprinten" nu heb ik die het eerste gedaan en zal het laatste ook doen en onder veel gejuich kom ik boven bij de finish waar ik na 101.65 km en 11.02 uur finish.... Ik ben een gelukkig mens, heb mezelf versteld doen staan, heb in 100 km alles meegemaakt, behalve stukgaan, dat is absoluut niet gebeurt.  De medaille en een omhelzing van vera, en de emoties zijn er wat ben ik blij dat zij er was vandaag samen met Bert. Ik voel met top en als we verder lopen en een biertje zie staan bij een vrouw op de auto... Kijk ik haar aan en drink een slokje, mmmm dat is heerlijk! Wat een TOPdag... It's à kind of magic....

Officiele eind tijd: 11.01.16  Plaats overall: 168    plaats vrouwen mijn klasse: 13! Wat kan 13 toch een mooi getal zijn!

4 opmerkingen:

  1. Wat een topverslag topdag en ongeloofelijke topprestatie, geweldig Ingrid !!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk verslag Ingrid en wat heb je weer een TOP prestatie geleverd!!!
    Ben hartstikke trots op je!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een geweldig leuk filmpje............. ppfffieeuwwww..... ik doe het je niet na ;-) Con

    BeantwoordenVerwijderen
  4. topper.. gefeliciteerd,,.. dat doen je er maar weinig na

    BeantwoordenVerwijderen