´t is voor niks maar het is niet niks !

Na een gezellig en uitgebreid ontbijt vanmorgen naar Geldrop om de ´t is voor niks marathon te gaan lopen. Het kwam eigenlijk iets te vroeg, maar ik wilde het heel graag lopen om te kijken waar ik sta. Uiteindelijk ben ik pas een kleine maand weer vollop in training. Doel was dan ook goed lopen met de juiste houding en lekker lopen. Dat laatste was geen probleem want daar zorgde de omgeving wel voor. Het was ook gezellig om weer veel bekende te zien. En Jan ging na zijn monstertocht hier weer zijn eerste marathon lopen. Ik startte achteraan en zou kijken hoe het ging. Al snel had ik door dat ik te veel kleding aan had. En bij de eerste post heb ik me jasje en handschoenen afgegeven. Die ik na afloop weer kon ophalen in de kantine. Wat een top organisatie! Ik liep snel door met mijn flesje hydrate, wat ik ook van te voren kon inleveren bij de organisatie zodat ik niets hoefde te dragen. Echt aan alles was gedacht en dat helemaal voor niets. Echt een loop op de lopers gericht. En dan het parcours, geweldig. De Strabechtse heide is echt een mooi stukje Nederland. Op de site staat er het volgende over geschreven; De Strabrechtse Heide is na de Veluwe in Nederland een van de grotere aaneengesloten bos- en heidegebieden. In overleg en met toestemming van Staatsbosbeheer heeft parcoursmeester Eric Dassen daar weer 6 verschillende afstanden in uitgezet. Daarbij heeft hij rekening gehouden met de hevige bosbrand in juli 2010 die aan de zuid-oost zijde heel wat hectaren zwart heeft geblakerd.

Brand Strabrechtse heide zomer 2010

 De grote brand heeft een deel van de heide in de as gelegd maar er is geen permanente schade voor het parcours. De korte afstanden zullen niets merken van de schade die de brand heeft aangericht maar de langere afstanden (vanaf 21 km) komen door het gebied. Bij de laatste parcours controle is het gehele parcours weer te betreden. Dit met dank aan Staatbosbeheer, die erg veel werk hebben verzet om het gebied weer veilig en toegankelijk te maken. De marathonlopers krijgen het meeste mee van de verwoesting van de brand en lopen na de "hel van Moorsel" een macaber landschap van verbrande bomen. Het pad is door de werkzaamheden op sommige plaatsten wellicht iets eenvoudiger geworden maar de vraag is of dit onder natte omstandigheden ook zo blijft?!

Vanaf het moment dat ik minder kleren aan had liep ik lekker. Zat in mijn ritme en genoot langs de koeien, mooie hei lekkere trailpaadjes. Wel was ik me heel bewust van mijn houding. En na de 30 km moest ik daar echt allert op zijn, omdat de vermoeidheid dan toch toe slaat en ik geneigd ben om in elkaar te gaan lopen. Maar dit ging goed. Wel haalde Dieter, een bekende belg me nog in. Altijd leuk om bekenden even een praatje mee te maken. Het weer was ook wat minder geworden, want toen ik op "hel van Moorsel" liep werd het echt een hel, want de wind stak op en de regen nam toe, het pad was heuvelachtig en het zicht was echt een hel met die zwarte bomen. Het pad werd zanderig en het was tegen de wind in "beuken" velen zag ik hier gaan lopen. Maar een enkeling kon mij ook nog inhalen. Het parour bleef zwaar tot de laatste meters voor het dorp. Liep ik nog in 2008 ;4.39.59 uur, dat ging vandaag een stuk sneller en voelde ik me ook een stuk beter. Het werd nu 4.10.41uur. En dat voelt een stuk beter. En mijn lijf voelt goed. Ik merk dat ik weer op de goede weg ben en dat is altijd fijn. Na afloop kwam Paul, een bekende belg nog even naar me toe en gaf aan; sorry voor de battle! Mijn reactie; battle? Welke battle? Hij zei nou, ik heb met de vrouw waar ik mee liep achter je gehangen en bij 35 ben ik ervoorbij gegaan, zodat zij 3de vrouw kon worden. Oke, ik lag dus derde vrouw.. daar wist ik niets van en tja eerlijk gezegd boeide me dat helemaal niet. Maar wel leuk dat ik zo voor de vrouw die nu derde is geworden haar een extra tintje heb gegeven aan de "strijd". En ik heb gewoon lekker gelopen. Tja ik heb haar zien passeren, maar kon toen ook niet harder dus heb ik dat ook niet gedaan. Het was gewoon weer lekker een marathon te lopen zonder problemen, geen last van mijn schouder, meer lucht en een volgens mij redelijk goede houding. En na een douche is het altijd lekker de herstelshake, gezellig na kletsen en natuurlijk de speciale WAC (walnoten Appel Cake) van Petra. Die weer velen heeft laten genieten van deze lekkernij. Kortom een topdag!!
-foto's volgen later-